Vide, quaeso, rectumne sit.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Duo Reges: constructio interrete. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.
Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quaerimus enim finem bonorum. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Ut enim, inquit, gubernator aeque peccat, si palearum navem evertit et si auri, item aeque peccat, qui parentem et qui servum iniuria verberat. Non igitur bene. Confecta res esset. Erat enim Polemonis. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.
- Poterat autem inpune;
- Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;
- Certe non potest.
- A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.
- Numquam facies.
- Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
- Tria genera bonorum;
- Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
- Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.
- Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
- Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
- Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum.
Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Nam e quibus locis quasi thesauris argumenta depromerentur, vestri ne suspicati quidem sunt, superiores autem artificio et via tradiderunt. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse, dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges permittunt, cum privatarum litium iudices sumus. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;
- Quis istud possit, inquit, negare?
- Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
- Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
- Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
- Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
- Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.
- Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Istic sum, inquit. Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Is enim percontando atque interrogando elicere solebat eorum opiniones, quibuscum disserebat, ut ad ea, quae ii respondissent, si quid videretur, diceret.